Grób znajduje po prawej stronie głównej alei. Pochowano tutaj 12 żołnierzy, którzy polegli w walce z okupantem hitlerowskim w latach 1942–44 na terenie obwodu Łańcut. Po wojnie ich zwłoki zostały ekshumowane z pierwotnych miejsc spoczynku i złożone we wspólnej mogile na cmentarzu parafialnym. W 1956 roku staraniem środowisk kombatanckich mogiłę przykryto płytami betonowymi. Na szczycie ustawiono trzy granitowe płyty. Dwie zawierają nazwiska, pseudonimy i wiek pochowanych. Na środkowej wyryto ogólne epitafium:

TU SPOCZYWAJĄ ŻOŁNIERZE A.K.

POLEGLI W WALCE Z NIEMIECKIM NAJEŹDŹCĄ

W LATACH 1943 – 1944.

Na szczycie płyty wyryty jest wojskowy orzełek. Na tej samej tablicy, umieszczony jest napis:

A KIEDY TRZEBA NA ŚMIERĆ IDĄ PO KOLEJI,

JAK KAMIENIE PRZEZ BOGA RZUCANE NA SZANIEC.

Mogiła nadal pozostaje pod opieką kombatantów. Kilka lat temu przeprowadzono remont nagrobka. Całość przykryto płytami z lastryka. Odnowiono tablice epitafijne. Pod leżącym poziomo krzyżem z granitu ułożono płyty białego marmuru. Wyryto koronę orzełkowi na środkowej tablicy Dodane zostały także nowe element urządzenia. Z tyłu tablic umieszczono biało–czerwony słup, zwieńczony niewielkim metalowym krzyżem. Poniżej umieszczone jest godło Polski i metalowa tablica o treści:

MIEJSCE SPOCZYNKU ŻOŁNIERZY ARMII KRAJOWEJ OBWODU ŁAŃCUT

KTÓRZY ODDALI SWOJE ŻYCIE ZA OJCZYZNĘ I NIEPODLEGŁOŚĆ W LATACH 1942 – 1945

TOW. BRONI PS. F. „KUDŁATY”.